Na negen maanden beval je dan van die kleine waar je je zo op verheugd hebt. Wat is het genieten en wennen aan je nieuwe ritme van de dagen. Soms vallen je al dingen op maar geen idee wat hierachter zit. Je kleintje lacht namelijk al heel snel of kijkt mee als je wegloopt. Naarmate de maanden verstrijken vallen er steeds meer dingen op. Na een tijdje gaat je omgeving er misschien ook op reageren.
En dan is ergens dat moment dat je gaat zoeken op internet en je voor het eerst leest over een ontwikkelingsvoorsprong en hoogbegaafdheid. De meeste ouders herkennen veel maar willen het daarna snel weer ontkennen. ‘Hebben wij een hoogbegaafd kind?’ ‘Nee, tuurlijk niet.’ ‘Laten wij nou maar gewoon doen.’ Dat zijn vast gedachtes die door je hoofd gaan.
Wanneer je baby een peuter wordt, loop je steeds meer tegen dingen aan. ‘Waarom slaapt hij zo weinig?’ of ‘Waarom elke keer zo’n enorme driftbui?’ ‘Wat doen we verkeerd?’ Als er dan ook nog eens de bevestiging van het consultatiebureau komt dat jouw peuter voorloopt op zijn ontwikkeling, begint het inlezen; via boeken, blogs, internet, Social media, etc. Heel fijn om te merken dat die driftbui niet ligt aan je opvoeding bijvoorbeeld maar een opgebouwde frustratie kan zijn.
Gelukkig is er tegenwoordig heel veel informatie te vinden. Dat was in mijn tijd helemaal niet. Er werd voorzichtig wel wat gesproken over hoogbegaafdheid maar toen had ik mijn oudste al meerdere keren onder de koude douche gezet om haar uit haar driftbui te krijgen. Vreselijk als ik daar nu aan terug denk.
Steeds beter begin je te begrijpen wat jouw kind nodig heeft en doet wat hij doet. Als ouders ga je rekening houden met je kind en opzoek naar het beste voor je kleine (eigen)wijze kind.
En precies op dat moment kijk je opeens in de spiegel. Bij veel ouders komt het als een mokerslag binnen. Het besef dat je misschien zelf ook wel hoogbegaafd bent. Wat?! Eigenlijk weet je dat nu wel zeker, want als in een film komen opeens alle beelden voorbij uit je eigen jeugd.
Bijvoorbeeld:
- Het contact met je ouders
- Vriendschappen die niet lekker liepen
- Je eenzaam gevoeld hebben
- Je ongemakkelijk gevoeld hebben in groepen
- Op school je heel erg aangepast te hebben, of zijn gaan onderpresteren
- Misschien zelfs wel een veel lagere opleiding gevolgd dan eigenlijk bij je had gepast
- Of juist heel erg in studies/ boeken gedoken, dan kon je ontsnappen aan de buitenwereld
- Misschien ben je wel gepest
- Je denkt veel sneller dan de mensen om je heen
- Je komt met oplossingen waar je werkgever nog lang niet aan toe is
Dit zijn zomaar een paar voorbeelden maar er zijn er vast nog meer. Regelmatig zie ik bij sGooiers ouders met tranen in hun ogen als ze bij ons op intake komen. Ze worden gehoord, gezien en ervaren herkenning. Het besef dringt door wat het met henzelf gedaan heeft, wanneer ze terugkijken naar hun eigen jeugd. Dat kan pijn doen en dat is begrijpelijk.
Is dit jou ook overkomen? Bedenk dan maar dat je aan het verleden niet veel meer kan veranderen, maar dat je het nu voor jouw kleine beter kan doen. Ga ervoor.