Deze keer wil ik het graag hebben over de aandacht die onze slimme, gevoelige kinderen graag willen hebben van jou. Het liefst 24 uur per dag. Herkenbaar?
Regelmatig hoor ik ouders bij het brengen van hun kind vertellen, dat ze er al een hele dag op hebben zitten omdat hun kind al héél vroeg wakker was. Op de vraag wat heb je toen gedaan, is het antwoord; ‘Ik heb haar maar bij mij in bed genomen, niet dat we nog geslapen hebben’ of ‘We zijn maar naar beneden gegaan want hij had honger’ of ‘Ze wilde spelen en ben toen maar naar de kamer gegaan’, etc.
Wat je hier doet, is eigenlijk het vroeg wakker worden belonen. Je leert je kind in feite aan dat even wakker worden betekent: geluid maken, huilen of naar papa/mama toe gaan. Terwijl je eigenlijk wilt leren, dat even wakker worden betekent dat je je nog even moet omdraaien en je verder gaat slapen.
Dit kan je je kind leren en je bent geen ontaarde ouder als je dit toepast. Het lastige is wel dat je je kind het gedrag nu moet afleren en dat vereist even engelengeduld en doorzettingsvermogen van jou als ouder.
Hoe pak ik dat dan aan?
- Spreek ’s avonds voor het slapen gaan met je kind af wanneer het uit bed mag komen. Leg uit dat je niet meer wilt dat hij jou eerder wakker komt maken omdat jij je slaap heel hard nodig hebt, omdat je anders niet goed kan werken, omdat je anders een chagrijnige vader/moeder bent of wat je ook wilt vertellen hierover.
- Kinderen die inzetten dat ze honger hebben, leg je ook uit dat de nacht niet het moment is om te eten en dat het bij het avondeten meer moet eten zodat je ’s nachts geen honger hebt.
- Je spreekt af dat wanneer hij toch eerder uit bent komt, je niet tegen hem praat en hem terug naar zijn bed brengt.
- Dat huilen mag maar in je eigen bed want jij wilt verder slapen.
- Leg je kind uit dat hij naar je toe mag komen als het lampje een bepaalde kleur heeft of de klok in een bepaalde stand staat.
- Spreek daarbij van tevoren af: wil je kind niet meer slapen? Prima maar je blijft in je bed totdat de kleur of klok … etc. Hier liggen boeken die je kan lezen maar je komt niet eerder uit bed en niet naar ons toe.
- Pas dit net zolang toe totdat je kind ervaren heeft dat eerder wakker worden dus niet meer beloond wordt.
Pas op dat je niet in valkuilen trapt als ‘ja maar ik word wakker van de baby of ik hoor een geluid in mijn kamer’ of wat ze ook gaan verzinnen (leuk hè, slimme kinderen?) Het is allemaal geen reden om je niet om te draaien en verder te gaan slapen want dat wil je ze leren. Enige uitzondering zou kunnen zijn als je kind ’s nachts moet plassen. Kan je kind dit overdag zelf, is het geen reden om je wakker te komen maken. Heeft je kind nog hulp nodig? Dan bied je die uiteraard, maar zonder ‘gezelligheid’. Plassen en weer terug naar bed om te slapen.
Bespreek een moment op de dag even hoe het gegaan is vannacht. Bijvoorbeeld: ‘Vond je het vervelend dat ik niet tegen je praatte vannacht toen je uit bed kwam?’ ‘Dat kan ik mij wel voorstellen maar dat is wel wat we hebben afgesproken.’ ‘Ook vannacht gaan we het weer zo doen en je zal zien dat op een nacht jij ook groot genoeg bent en dat je dan helemaal niet meer uit je bed bent gekomen.’ ‘We zijn dat nu aan het oefenen.’
Helaas kan ik je niet vertellen hoelang dit zal duren en hoelang je dit moet volhouden maar je zal zien dat het uiteindelijk bij veel kinderen werkt, mits jij dit consequent inzet, zonder uitzonderingen. En pas dit zonder emotie toe. Niet boos, zuchtend of begripvol want alles in deze vorm is aandacht geven. Gewoon consequent, zonder te praten naar zijn/haar bed terug brengen en elke avond de afspraken herhalen. Slimme kinderen voelen feilloos aan dat jij de weg van de minste weerstand zal kiezen als ze nu maar een paar keer uit bed komen en je ze toch in bed neemt.
Het vereist een dosis aan doorzettingsvermogen en je hoeft het niet zielig vinden. Wat een beetje helpt is dat je met je partner afspreekt wie het deze nacht doet, wissel het af zodat er in ieder geval één door kan slapen.
Op naar weer een heerlijke nachtrust voor iedereen.