Eén van de dingen die wij regelmatig terug zien bij sGooiers, is dat ouders het moeilijk vinden om over hun eigen kind te zeggen dat het een ontwikkelingsvoorsprong heeft. Over andere kinderen is dit geen probleem maar over je eigen kind… Hoe komt dat toch?
Aan de ene kant komt dit vaak doordat je geen ‘vergelijk’ hebt. Jouw kind is wat het is. Je weet niet beter dan dat je vanaf al heel jong veel vragen krijgt en dat je kind blijft doorvragen en doorvragen, totdat het antwoord helemaal duidelijk voor hem of haar is. Dat je kind al heel snel is gaan praten? Tsja, de een is nou eenmaal sneller dan de ander, denk je dan. Zeker wanneer het je eerste kind is, is dat nog eens extra moeilijk. Alles is nieuw, je groeit mee met de ontwikkeling van je kind en denkt hooguit eens: goh die andere kinderen kunnen dat nog helemaal niet.
Maar ook bij een volgend kind blijft het een soort taboe om hierover te kunnen praten met je omgeving.
Wat het lastig maakt is dat de omgeving helemaal niet begrijpt wat het is om een hoogbegaafd kind te hebben. De meeste denken helaas nog steeds dingen als; jij hebt geluk, jouw kind is slim en kan goed leren, jij bent zorgeloos. Helaas is het tegenovergestelde waar. Je hebt wel degelijk een zorgkind. Jouw kind hoort namelijk maar bij de 2,5% van de bevolking die hoogbegaafd is. Daar is onze maatschappij dus helemaal niet op ingericht. En dan is de ene hoogbegaafde ook nog eens heel anders dan de andere. Dit maakt het extra ingewikkeld.
Als ouder heb je de behoefte om te delen hoe het met jouw kind gaat en waar je allemaal tegenaan loopt. Je wil zo graag herkenning horen en tips krijgen over hoe je het beste met jouw slimme kind kunt omgaan. Vragen die in je kunnen opkomen zijn:
- Mijn kind heeft zoveel driftbuien, wat kan ik daaraan doen?
- Mijn kind heeft maar zo weinig slaap nodig, is dat wel goed voor hem?
- Ik heb de hele dag eindeloze discussies met mijn kind? Hoe ga ik hier mee om?
- Mijn kind heeft nauwelijks vrienden, hoe komt dat toch?
- Mijn kind heeft zo’n groot rechtvaardigheidsgevoel, hoe kan ik dit begeleiden?
- Mijn kind wil niet naar school of de opvang, wat kan ik doen?
- Mijn kind klaagt over buik- en/of hoofdpijn, wat kan dat zijn?
- Mijn kind begint steeds meer negatief gedrag te vertonen in groepen? Waar ligt dit aan?
- Bij wie kan ik uithuilen omdat ik het nu even niet weet?
- Of bij wie mag ik gewoon trots zijn op wat mijn kind al kan?
En zo kan ik nog wel even verder gaan. Wat zou je dit graag met je omgeving willen delen en hopen dat je wat begrip, herkenning en tips krijgt. Jammer genoeg kan je deze vragen alleen maar delen met de mensen om je heen die ervoor open staan en zonder oordeel naar je kunnen luisteren. Dit zijn meestal mensen die in hun eigen omgeving te maken hebben (gehad) met hoogbegaafde kinderen. Zij snappen wat je zegt en dat is al het eerste waar je blij van wordt.
Zoals het voor jouw hoogbegaafde kind belangrijk is om tussen gelijkgestemden te mogen ontwikkelen, geldt dit ook voor de ouders. Zoek in je omgeving naar mensen die je snappen. Daar kan je al je zorgen kwijt en situaties delen.
Je hoeft dan niet meer te twijfelen of je het wel goed doet in je opvoeding want geloof me: dat doe je hartstikke goed! Het gaat alleen niet vanzelf. Het is een hele uitdaging om je hoogbegaafde kind uit de faalangst, het onderpresteren en het vermijdingsgedrag te houden. Maar wat zijn ze toch ook ontzettend leuk, die hoogbegaafde kinderen. Dus vergeet vooral niet van ze te genieten! Dat doen wij bij sGooiers in ieder geval wel dagelijks. 😉